Perspectief is één van de meest krachtige wapens in het arsenaal van de filmmaker; zonder perspectief zou de wisselwerking tussen verhaal, personages en situaties niet bestaan.
Geïnspireerd door de korte film "Doodlebug" door Christopher Nolan toen hij net aan zijn carrière begon, probeert deze film een ‘paradoxale lus’ te creëren door het gebruik van perspectief. Hieronder is elk frame gedeconstrueerd om zijn perspectief te presenteren en het gewenste effect op een publiek te demonstreren.
Onze hoofdrolspeler is Sony Boy, die we onder het stof vandaan hebben gehaald. Sony Boy was een personage ter promotie en werd in de jaren ’50 geïntroduceerd en op grote schaal gebruikt in de ’60 in Sony reclames en salespromoties. We hebben hem in een eenvoudige omgeving gezet om te laten zien wat voor dramatische effecten bereikt kunnen worden op door simpele perspectief technieken te gebruiken.
Dezelfde ruimte en hetzelfde object, maar vanuit geheel verschillende perspectieven. Een simpele setting volledig getransformeerd door de zorgvuldige plaatsing van de lens.
1) Dit één-punt perspectief vestigt Sony Boy in een ruimte. Deze symmetrische samenstelling zorgt voor een basis als uitgangspunt.
2) Dit vogelperspectief isoleert Sony Boy binnen zijn omgeving, het verminderd zijn gestalte, en creëert een uitkijkpunt die je zelden ervaart in het dagelijks leven.
3) Een shot vanuit een bijna tegenovergestelde hoek, wat een kikkerperspectief van Sony Boy verstrekt. Vaak wordt een foto genomen vanuit een lage hoek om een gevoel van macht en dominantie vanuit het brandpunt te creëren; in dit geval is Sony Boy een klein figuur in het frame, wat toevoegt aan de volgende ontwikkeling.
4) Hij draait zich om en vindt een gigantische dubbelganger naar binnen turen. Door de positie van de camera, het formaat van Sony Boy en zijn standpunt, neerkijkend op de kleine Sony Boy, wordt er automatisch een machtsdynamiek gecreëerd.
5) Het publiek wordt gepresenteerd met een shot vanaf het oogpunt (‘POV - point of view’) van de grotere Sony Boy, wat nog meer aandacht bezorgd aan de kleinere Sony Boy’s isolement en kleinere gestalte.
6) De film snijdt terug naar de opname in de doos terwijl de grotere Sony Boy de deksel sluit, wat het gebrek aan controle over kleinere Sony Boy’s omgeving nog duidelijker maakt en zijn dienstbaarheid in deze kracht dynamiek.
7) Dit nieuwe perspectief plaatst grotere Sony Boy in een nieuwe context. Hij vult niet langer het frame; in plaats daarvan, biedt het perspectief uitzicht op Sony Boy in een nieuwe omgeving. Om nog verder te spelen met het perspectief van zijn publiek, maakt Sony Boy een ‘wetende blik’ richting de camera lens, waardoor de vierde muur gebroken wordt en het publiek in een positie van samenspanning wordt geplaatst. De waargenomen erkennen dat ze worden waargenomen..
😎 De cyclus gaat verder door een terugkeer naar de lage hoek shot (kikkerperspectief), maar met een strakker frame om zo de scene te stuwen en ontwikkelen. Dit perspectief laat ook de grotere Sony Boy in een soortgelijke situatie zien.
9) Zoals eerder, draait Sony Boy zich om en ziet dat hij geobserveerd wordt door zijn grotere alter ego. Een nieuwe krachtdynamiek wordt gecreëerd.
10) Een strakker ‘point of view’ wordt gemaakt om het thema voort te zetten en verder te ontwikkelen.
11) Terug naar het voorgaande frame vervult het einde van de creatie van de nieuwe machtsdynamiek tussen de Sony Boys.
12) Met dit laatste frame, een close up van Sony Boy’s gezicht, wordt de paradoxale cirkel een volledige cirkel, en sluit in op Sony Boy terwijl het deksel boven hem, hem afsluit en in de duisternis van de doos laat kelderen.
Zoals aangetoond, heeft de simpele positie van een lens, en de plaatsing van een personage in relatie tot een andere een aanzienlijk effect op een dramatische scene in actie. Door middel van deze universeel gebruikte perspectief technieken kan een gevoel van een bepaalde plaats worden gecreëerd, en wordt de dynamiek tussen personages vastgesteld en ontwikkeld, en word teen verhaal naar voren geschoven door de tijd.
