Een interview met experimentele poppioniers Everything Everything
Van links naar rechts: Alex Robertshaw, Jonathan Higgs, Michael Spearman en Jeremy Pritchard
Everything Everything is anders dan de meeste popgroepen. Zo schrijft de band bijvoorbeeld teksten over Photoshop® en Fabergé-eieren. Hun muziek bestaat uit bijzondere ritmes en complexe arrangementen. Leadzanger Jonathan Higgs zingt met een overduidelijke kopstem, maar hun muziek is in dezelfde radioprogramma's te horen als One Direction en David Guetta.
Na drie albums heeft het uit Manchester afkomstige kwartet geleerd om een balans te vinden tussen hun excentriciteit en traditionele popmuziek. Het resultaat bracht hen naar primetime radioprogramma's en leidde tot optredens op internationale festivals, en toch klinken ze totaal anders dan andere bands.
Vanaf het begin hadden ze een duidelijk doel voor ogen: toen ze in 2010 de release vierden van hun debuutalbum Man Alive waarin synthesizers de boventoon voeren, speelden ze hun nummers in de Union Chapel in Londen... begeleid door een volledig orkest.
"Ja, dat was ambitieus! Misschien iets te ambitieus, maar we zijn blij dat we het hebben gedaan", aldus drummer Michael Spearman. "Gelukkig hebben vrienden ons geholpen met de muziekarrangementen voor het orkest, maar het organiseren en repeteren was een hele onderneming."
Eclectische stijl
Hun nieuwste album, Get To Heaven, is misschien wel hun meest expliciete statement tot nu toe. Het album is leuk, intelligent en zonder twijfel hun meest eclectische qua muziek. Zo is er inspiratie opgedaan bij Kanye West en producer van elektronische muziek Jon Hopkins, maar ook zijn er R&B-, house-, afrobeat-, krautrock-invloeden te horen en alles wat daartussenin zit.
Maar het komt zelden voor dat ze een specifieke sound in gedachten wanneer ze nummers schrijven. "Het hangt er meestal van af hoe een nummer klinkt tijdens de eerste demostadia. Soms geven we een nummer of een deel van een nummer een andere stijl dan hoe het oorspronkelijk was bedoeld, maar dat gebeurt eigenlijk onbewust. Het gebeurt zelden dat onze insteek is om stijlen te combineren, omdat dat vaak nogal geforceerd overkomt."
Het digitale tijdperk omarmd
Muziekrecensent Alexis Petridis heeft naar Get To Heaven geluisterd en schreef in The Guardian dat er parallellen waren tussen muziek en de digitale tijd waarin we leven. De complexe arrangementen en vele instrumenten zijn als een weerspiegeling van de 'overdaad aan informatie en nieuws waarmee we 24 uur per dag worden geconfronteerd en de grote rol van sociale media'.
Misschien is dit een logisch gevolg van hun creatieve proces, waarbij regelmatig een traditionele bandset-up wordt vervangen door iets digitaals. "Nu meer dan ooit ontstaat een liedje niet op een gitaar of piano, maar op een laptop. Het voordeel hiervan is dat we niet worden beperkt door techniek en dat alleen onze fantasie onze enige echte beperking is. Wanneer we spelen op een gitaar, piano of drumstel spelen we vaak dingen die we al kennen, als gewoonte, en dat kan beperkend voelen."
"Het enige mogelijke nadeel van computers is het gebrek aan parameters. Als je de volledige vrijheid hebt om te maken wat je wilt, kun je worden overrompeld door de overdaad aan keuze. Daarom leggen we onszelf een paar beperkingen op en creëren we een kader waarbinnen we werken."
Hi-res audio behouden
Het kost veel tijd en moeite in de opnamestudio om muziek te maken die zo avontuurlijk is en vol meerdere lagen zit. Het is dan ook geen verrassing dat de band veel te zeggen heeft over het behoud van digitale-muziekkwaliteit. "Er zijn zo veel verschillende meningen... Paul McCartney heeft gezegd dat het hem niet uitmaakt hoe mensen naar zijn muziek luisteren, zolang ze het maar mooi vinden. Neil Young is daarentegen zo'n voorstander van hi-res audio dat hij er zelfs zijn eigen persoonlijke audiospeler voor heeft ontwikkeld.
"Ik denk dat onze mening ergens daartussen ligt. We willen graag dat mensen onze muziek horen, dus als zij dat doen middels een legitieme low-res stream, en belangrijker nog, de kwaliteit maakt hen niets uit, dan is dat prima. Aan de andere kant is het best wel frustrerend dat wij tijd, geld en zorg hebben geïnvesteerd tijdens de opnamen, het mixen en masteren en dat mensen er dan naar luisteren via de speakers op hun telefoon of op een verschrikkelijke hoofdtelefoon, want ze missen dan de details, verfijning en power door het gebrek aan hoge en lage frequenties. Dat is gewoon jammer."
